Legendarisch trainingsweekend
24-01-2014
Het op voorhand veelvuldig onderwerp van discussie was het trainingsweekend van Docos. Direct in het nieuwe jaar kwam de e-mail van Peter Milikan waarin de eerste opzet getoond werd. Het hotel, de dagbesteding en de potentiële gemotiveerde tafeltennissers waren zichtbaar voor een ieder. 
De eerste inschrijvingen stroomden binnen toen er plotseling een lange e-mail van Peter P. binnen druppelde. Het belangrijkste van dit bericht was toch wel dat Ken niet uitgenodigd was voor het beruchte weekend. Voor degene onder ons die niet zijn meegegaan, hiernaast de allemansvriend onder de gegadigden van het trainingsweekend.
In de mail kwam duidelijk naar voren dat er een aantal personen waren die wel wat extra training kon gebruiken.
De meest genoemde naam, die volgens Peter de training het hardst nodig heeft, was gelukkig aanwezig: Bas. Een weekendje pingpongen levert hem blijkbaar meer voldoening op dan een weekendje pokeren, of was de druk te hoog van de mail?
Peter bleek in de mail zeer scherp te zijn en kwam er op voorhand al achter dat er geen smurfen-aquaris geschonken wordt bij de ontvangende vereniging. Gelukkig gooide dit geen roet in het eten en was iedereen ervan overtuigd dat het trainingsweekend bij ONI door zou gaan. Naar mijn idee had de hoofdletter ‘I’ veranderd mogen worden in een kleine letter ‘i ‘. De Ontspanning bleek achteraf gezien beter voor de Docosleden weggelegd dan de Inspanning.
Snel bleek al duidelijk dat Jaap er ook geen gras overheen liet groeien. Geld besparen op het hotel was mogelijk zodat er voor hetzelfde bedrag meer bier gedronken kon worden. Nu wordt mij ook ineens duidelijk waarom Jaap met Peter P. mee reed! De Prius indicatie waarbij een reistijd van anderhalf uur werd berekend is niet voor Peter weggelegd. In zijn pooier bak moet dit toch wel in de helft van de tijd kunnen, wat weer betekent dat er meer tijd voor bier is in het hotel.
De indicatie van Peter klopte inderdaad, die man heeft ook altijd gelijk. Peter en Jaap waren al vroeg bij het hotel wat inhield dat zij al vijf bier op hadden toen de Prius van Peter Milikan, met daarin Thomas, Manfred en Tjerk, ook binnen kwam rijden. Gelukkig hadden deze mannen ook een groot voordeel onderweg. Een tussenstop bij de La Place moest zorgen voor een snel en lekker maaltje zodat de reis spoedig voortgezet kon worden. Helaas liep in deze vestiging, in de buurt van Tiel, alles in de soep (terwijl dat niet eens besteld was).
De wachttijd tikte zeer traag weg terwijl er maar een tweetal mensen voor ons stond. Na een lange discussie hadden Peter en Manfred besloten om lekker wat te laten wokken, terwijl Thomas en Tjerk gekozen hadden voor een verrukkelijk bord kipsaté. Zoals gezegd, het verliep hier niet voorspoedig. Thomas en Tjerk hadden hun bordje voor hun neus terwijl Peter en Manfred geduldig zaten te wachten. De kok kwam naar onze tafel om te melden dat het gas was uitgevallen waardoor er niet meer gewokt kon worden. 
Daar ging die lekkere maaltijd zo voor hun neus voorbij. Gelukkig werd de overheerlijke kipsaté ook aan deze twee mannen aangeboden met een kopje koffie op de rekening van het huis. Daar kwam het eten dan eindelijk, maar op het bord lag geen kipsaté maar een ander stukje vlees. Door al deze blunders werd er vanuit het personeel besloten om het geld terug te geven wat betekent dat vier man een heerlijke maaltijd gekregen hebben, helemaal op de kosten van La Place.
Hè hè, de reis kon weer voortgezet worden. Eenmaal aangekomen bij het hotel zat er al een handjevol mensen aan het bier. De kamerindeling was grotendeels al gemaakt wat bij de ene wat meer stress opleverde dan bij een ander, toch Jan Doeke? Gelukkig is dit ook allemaal goed gekomen en werd er nog een drankje gedaan voordat het bowlen op het programma stond.
Dennis had een prachtige bowlingbaan uitgezocht wat meer op een uitgaansgelegenheid leek dan op een sport waarbij wat pinnen omgegooid moesten worden. De ex-professionele bowler had zijn eigen bal mee en bewees zich direct door twee strikes op rij te gooien. De resultaten waren tegenvallend maar de oorzaak hiervan is bekend. Ken was mee en zorgde ervoor dat er een blad met twintig shotjes op tafel kwam te staan, wat een held die krokodil. De gezelligheid stond voorop en dit was bij alle drie de banen duidelijk zichtbaar.
De BOB was voor alle auto’s geregeld waardoor we veilig terugkonden naar het hotel. Inmiddels was het rond twaalf uur wat een mooie tijd is om de kroeg in te duiken. Met veertien man een kroeg in waarbij iedereen het naar zijn zin heeft is lastig, daarom viel de groep uiteen in drie subgroepjes. Voordat ieder zijn eigen pad op kon gaan moest er gezocht worden. We waren nog geen vijf minuten binnen of de jas van Peter P. met gloednieuwe mobiel was weg. Na een hele zoektocht met schijnwerpers van andere, niet gestolen, mobiels, werd deze gestaakt. De oorzaak bleek later dit weekend eenvoudiger te zijn dan verwacht: Ken wilde een nachtje logeren!
De avond is door de verschillende groepen op hele andere manieren beleefd, maar ik heb het meeste zicht gehad op de groep dreumesen (lees: alle fitte honden, iedereen onder de dertig jaar die nog tegen een korte nachtrust kan). Er werd volop gefeest in de Drie Gezusters op aanraden van Dennis, de kenner van het uitgaansleven in Nijmegen. Even leek het erop of 
Thomas meer succes had dan vorig jaar, maar helaas, ook dit jaar werd hij weer, om het maar ordinair te zeggen, genaaid. Na een kort praatje kreeg hij een nummer aangeboden van een leuk meisje. Bas adviseerde later hoe Thomas het beste het ijs kon breken, maar dit bleek geen succes. Later werd ook duidelijk dat er op de Whats App foto twee jongens zichtbaar waren… Helaas Thomas, drie maal is scheepsrecht.
Hier heb je in ieder geval nog de foto om te kijken naar de meisjes.
Het werd later en later en er werd volop gedanst door iedereen. Chandler en Tjerk vonden het weer nodig om in de spotlights te staan en kozen voor een podium, waar ook Jan Doeke geen schaamte kende. De uurtjes verstreken en de nachtrust werd uit onze armen gerukt door de gezelligheid. Het bier vloeide rijk en ook ander drank kwam eraan te pas. Marcel beheerde de drankpot en vond het een leuk idee om elf shotjes te kopen voor vijftig piek. Want ja, elf halen tien betalen klinkt wel héél aantrekkelijk!
Om vier uur bleken de beentjes toch wat vermoeid te raken voor deze jonge honden en werd er gezocht naar een zaak waar er heerlijk gegeten kon worden. Er waar kan dat nou beter dan in de beste dönor tent van Nijmegen? Helaas was de prijs hier ook naar en werd besloten dat dit het laatste bezoek aan deze zaak was. Overigens, het eten smaakte prima.
Eenmaal bij het hotel werd de nachtrust toch wel snel opgezocht. Een kleine vier uur slaap bleek het maximale te zijn voor de meeste mensen. De volgende ochtend aan het ontbijt bleek dat de andere groepen ook een geweldige avond gehad hebben. Ook daar werd het nachtwerk maar deze bikkels zaten toch allemaal aan het ontbijt, in het bijzonder een compliment voor Jaap en André die er al voor de afgesproken tijd zaten.
Peter Milikan had de eerste mail van Peter P. wel heel letterlijk genomen. Er was afgesproken om 9.00 uur aan het ontbijt te zitten maar de zogenoemde ‘tikfout’ die Peter P. vond in het eerste dagschema werd letterlijk opgepikt. Peter Milikan en Sophie kwamen ver na tijd toch nog even ontbijten, welteverstaan om 9.45 uur (zoals Peter P. al had gesuggereerd in die eerste mail, heeft die man toch wéér gelijk). De broodjes vulden de magen zodat de eerste training geen probleem zou worden, hop de auto in en op weg naar ONI.
De broodjes bleken na een kwartier al verteerd te zijn door twee intensieve loopoefeningen die Peter Milikan op papier had gezet. Niet zo gek om te doen als je zelf bijna niet meetraint. Tussen de oefeningen door werden er pogingen gedaan om Ken weer terug te krijgen bij de club, maar tevergeefs.
Een belangrijk onderdeel dit trainingsweekend was de beslissingswedstrijd tussen André en Thomas. De stand was 5-4 in het voordeel van Thomas. Na een zeer spannend, maar uiteindelijk overtuigende 3-0, waren er twee kratten pils binnen voor Thomas. Helaas zijn deze nog niet afbetaald door André en heeft niemand kunnen meegenieten.
In de middag stond er een toernooi op het programma waarbij er ook acht spelers van ONI aanwezig waren, leuk! De groep werd verdeeld in twee zevenkampen en een achtkamp. De meeste benen gingen in protest en hadden veel moeite met de laatste twee wedstrijden. Het toernooi werd uiteindelijk gewonnen door Marcel die geen enkele wedstrijd echt in de problemen is gekomen.
Tussendoor werd er continu geprobeerd om Ken, en als bijzaak de mobiel van Peter, weer terug te vinden. Uiteindelijk bleek dat Ken een nachtje heeft doorgehaald in de kroeg en kon hij, met Peter zijn mobiel, weer opgehaald worden. Het logeerpartijtje zat erop…
Met onze eigen import Chinees stond het vast dat het eten goed verzorgd zou worden. Door zijn jaren lange ervaring en zijn bijzonder goede kijk op lekker eten werd de bestelling geplaatst. Ik durf voor iedereen te spreken als ik zeg dat het eten heerlijk was. Uitbuiken met een biertje en het leggen van een kaartje was de volgende activiteit in het bomvolle trainingsprogramma.
Er werd een splitsing gemaakt tussen een tafel klaverjassen en twee tafels pokeren. Na twee uur gezelligheid en tijdverdrijf werd het tijd om af te ronden.
Echte grote winnaars waren er niet, maar de meest gelukkige waren Chandler en Kai Yu.
Eenmaal terug op de kamer werd er gezorgd voor de nodige ontspanning.
Jan Doeke was alweer de held van de avond door een fles likeur 43 uit zijn tas te toveren waar menige wel raad mee wisten.
Inmiddels was het alweer tijd om de stad onveilig te maken maar dit bleek moeilijker dan gedacht. De groep splitste zich in tweeën zodat ieder een avond kon beleven waar hij achteraf geen spijt van had.
De Drie Gezusters was gisteren zo goed bevallen dat er ook vandaag weer een bezoek aan werd gebracht.
Drie keer zo druk en een hoop mensen waarbij de ogen met luciferstokjes opengehouden moesten worden, zorgde ervoor dat de avond een uurtje eerder werd afgesloten. Helaas vandaag ook niemand in de prijzen gevallen bij het vrouwelijk schoon waardoor dit verslag niet nog wat rooskleuriger gemaakt kon worden. Uiteraard wel een topavond met flink wat bier.
De avond afgesloten bij weer een dönor zaak wat inwendig voor de meeste mensen geen goed idee was. De volgende ochtend mocht je namelijk blij zijn als je de kamer van de gebroeders Does niet bent binnengestapt, wat een grafgeur kwam daar uit zeg. Toch moest er opgestaan worden zodat er uitgecheckt kon worden.
De ontbijttijd stond weer gepland om 9.00 uur, maar daar heeft niemand zich aan kunnen houden. Thomas en Tjerk kwamen iets na deze tijd aan het ontbijt, en tot onze verbazing was er niemand te zien en duurde het ook nog eens lang voordat er wel iemand kwam. Gelukkig hebben wij heerlijk van het uitgebreide ontbijtbuffet kunnen genieten.
Gelukkig hadden we daar eerst Chandler en Kai Yu, gevolgd door Manfred die met de verhalen van de oude garde aan kwam zetten. Ook zij hadden weer een geweldige avond die voor de één wat sneller van start ging dan voor de ander. Sophie en Peter bleven namelijk wat langer op de kamer zodat ze netjes omgekleed de stad in konden; zij zouden zelf naar de kroeg lopen. Op een geven moment kwam Sophie aangewandeld, alleen. De harten zaten bij iedereen in de keel, want waar was Peter?! Sophie kwam gelukkig snel met de uitleg en het bleek dat Peter liever de trainingsschema’s aan het aanpassen was dan een drankje doen in de stad. Het is ook best logisch om na middernacht nog wat aanpassingen te doen aan de training voor de volgende ochtend.
Team 2 was vroeg aan het ontbijt en heeft hier driedubbel en dwars van geprofiteerd. Heerlijk een duik nemen in het zwembad is natuurlijk een fantastisch begin van de dag. Zwembroek aan en het water in. Thomas bleek onze waterrat en wist ons te overtuigen dat hij in zijn vorige leven professioneel zwemmer is geweest. Die perfecte draai bij het keerpunt was een moment waarop het kippenvel naar boven kwam. Wat een talenten heeft die jongen toch ook.
Het zwemavontuur betekende wel een boze organisatie. Ik citeer uit de What's App van
Peter Milikan naar Tjerk ‘We missen jullie hier op de training… Beetje jammer!’.
Hij zou eens moeten weten, dat zwemmen was het meer dan waard.
De beentjes waren bij de meeste toch wel aardig aan rust toe waardoor het aangepaste trainingsschema van Peter, die midden in de nacht ontwikkeld was, toch van pas kwam! Een korte training met minder loopwerk dan van te voren ingepland leverde nog een aantal goed uitgevoerde oefeningen op. Alleen René was Sjaak Afhaak, hij vermaakte zich prima aan de bar met een biertje (ja, het was nog ochtend) en een meisje dat hij toch wat jaartjes ouder had ingeschat. Een heerlijke, zelfaangeschafte lunch, stond op het programma wat iedereen meer dan verdiend had. Er werd daarna unaniem besloten om nog wat potjes vrij te spelen en de laatste training maar te laten voor wat het is. Helaas voor Peter, hij had gisteren toch iets eerder de gezelligheid in de kroeg kunnen opzoeken.
Nog een belangrijke zaak stond op het programma in dit trainingsweekend:
de wedstrijd Ajax - PSV, als je op voorhand al van een wedstrijd mag spreken. De winterkampioen tegen de club die net aan het linker rijtje bezet. Er werd gekozen om met de hele groep deze wedstrijd te bekijken in een pub in het centrum van Nijmegen. Chandler, Jan Doeke en Tjerk kozen ervoor om dit op een groot scherm te bekijken terwijl de rest liever krapjes achter een klein tv-schermpje zat. Ieder zijn ding zullen we maar zeggen. Voor de meeste eindigde deze wedstrijd in de toch wel meer dan dikverdiende 1-0 overwinning voor de club uit onze hoofdstad. Wat een prachtige afsluiting van een geweldig weekend.
Tot slot werd er nog gegeten in twee verschillende restaurants. Zo’n grote groep in een restaurant zetten waarbij een ieder het naar zijn zin heeft is lastig. Een overheerlijke Sumo-tent, zo heb ik mij laten vertellen, lokte de aandacht van de grootste groep. Een zestal jonge goden koos ervoor om een heerlijk driegangendiner te verslinden in pizzeria Pinoccio.
De terugreis brak aan en iedereen bedankte elkaar voor het zeer geslaagde weekend. Het op voorhand legendarische trainingsweekend heeft eer aan zijn naam gedaan. Vanuit alle meegereisde fanatiekelingen is een bedankje voor de organisatie hierbij op zijn plaats. De gastvrijheid van ONI komt hiermee op de eerste plek. Een weekend dat zo spoedig mogelijk geëvenaard moet worden.
Geschreven door: Tjerk Buikstra
Bericht geplaatst door: Peter Milikan.
