.jpg)
Kerstverhaal 2014
20-12-2014
Nog vóór het Sinterklaasfeest wordt in menig huisgezin gespeculeerd over het aanschaffen van de kerstboom.
Dit is beslist geen sinecure. Je moet alles goed op een rijtje hebben vooraleer je tot de aanschaf van de kerstboom overgaat. Zaken als wat voor kerstboom, waar haal je hem vandaan, wat mag hij kosten, wanneer en hoe wordt hij opgetuigd, waar wordt hij geplaatst en last but not least heb je de goedkeuring van je schoonmoeder.
Een kunstboom komt er bij ons niet in. Een naturel kerstboom dan, maar waar haal je die vandaan. Op Historychannel zie je regelmatig houthakkers in Alaska in situaties terecht komen waarbij zij bij het vellen van woudreuzen uitglijden, naar beneden storten en met kettingzagen elkaar te lijf gaan. Op zich zou dit een onderdeel van trailrunning kunnen zijn. Bij ons thuis vindt men dergelijke missies geen goed idee. Overigens zou de reis op zich zou geen probleem moeten zijn, echter een boom van 20 meter hoog in ons huis plaatsen gaat mij te ver. Ik moet dan een gat in ons dak zagen om de boom in de huiskamer te kunnen plaatsen en wat te denken van familie uit Den Haag die op oudejaarsavond traditiegetrouw kerstbomen in de fik steekt. Hier aan toevoegend, wat zullen de buren wel niet denken. Dan maar gewoon een kerstboom in het tuincentrum kopen. De zaterdag na Sinterklaas overspoelen drommen mensen de tuincentra, zij willen allen de perfecte kerstboom.
Gewapend met een meetlint, waterpas, wichelroede, en sextant haasten wij ons naar het tuincentrum. Ik grijp meteen de eerste de beste kerstboom en zeg tegen mijn vrouw: "Dit is hem". Natuurlijk krijgen we ruzie, maar voorlopig heb ik mijn best gedaan en beperk ik mij verder tot het geven van commentaar op de door haar aangesjouwde kerstbomen. Na 5 minuten vind ik het welletjes en ga aarzelend akkoord met het door haar aangeprezen exemplaar. We betalen de boom en slepen hem naar de auto. 
De kerstboom, uiteraard waterpas, past niet goed in de auto. Na het verbuigen van takken proppen we de boom in de auto, waarna ik opmerk dat de auto vol met naalden ligt met de vraag wie de auto schoon maakt.
Thuis aangekomen constateer ik dat onze kerstboom niet voorzien is van een merk van het IJkwezen. Het tuincentrum deelt ons telefonisch mee dat het om een natuurproduct gaat en dat een merk van het IJkwezen er in feite niet toe doet, ergo de kerstboom kan niet geruild worden.
We dumpen de kerstboom in de tuin en een week vóór de kerst plaatsen we de boom in de standaard en tuigt mijn vrouw de kerstboom op. Een nadeel is dat ik allergisch ben voor kerstbomen. Het eerste halfuur snuif ik de heerlijke geuren van de kerstboom op, maar daarna slaat mijn neus dicht, begin ik te niezen en ruik niets meer.
Nadat de kerstboom is geïnstalleerd volgt de kerststal. De kerststal is van mijn moeder, dateert uit de Tweede Wereldoorlog en is talloze keren door mijn vrouw gerestaureerd. Helaas was mijn moeder doorgaans nogal wild met het uitpakken en opbergen van de beelden bij de kerststal waardoor de beelden gehavend zijn. Uit het verleden weet ik nog dat mijn broertje en ik regelmatig ruzie maakten om de kerststal, waarbij de kerststal een keer in de brand vloog omdat we de kaarsjes van elkaar probeerden uit te blazen waarna mijn vader een emmer water over de kerststal gooide.
Naast mijn oudere broertje had ik nog twee jongere zusjes en twee jongere broertjes. Tante Stijntje, onze vrijgezelle tante uit Kampen kwam speciaal voor de feestdagen over om mijn broertje en mij onder de duim te houden. Tante Stijntje commandeerde ons, we moesten kolen scheppen, lief zijn voor onze zusjes etc. Het is haar niet gelukt.
Tot op heden is er niet zoveel veranderd. Onze kinderen, die al de deur uit zijn, maakten ook ruzie over de kaarsjes op de eettafel, zij weten nog steeds precies welk kaarsje van wie is. De kaarsjes hebben wij nog, maar zij komen niet meer op tafel.
Conclusie
De aanschaf en plaatsing van een kerstboom is zwaarder dan het lopen van een marathon. Een veelbelovend talent van onze vereniging, Wim V, had zich vorig jaar terdege op de marathon voorbereid. Maandenlange training, 's avonds vroeg naar bed, geen sociaal leven en een speciaal dieet. Wim ging zo ver dat hij van een bevriende Afrikaanse relatie een poedertje kocht en dat op de dag vóór de marathon innam. Tijdens de marathon, de volgende dag ging aanvankelijk alles voorspoedig: een soepele tred, bewonderende blikken van toeschouwers, Wim ervoer het zogenaamde runners high, voelde zich in de wolken. Hij zag het licht maar geraakte gaandeweg van het pad af. We hebben hem niet meer teruggezien, maar zojuist ontvingen wij van Wim een kerstgroet vanuit de Noordpool.
Graag sluit ik mij bij deze kerstgroet aan en wens iedereen fijne feestdagen en een gelukkig en bovenal gezond 2015 toe.
Nico van Wijk
Geraadpleegde literatuur:
Luchtfietsers op glad ijs (Nico W) Uitgeverij Gebroeders Henk en Sjon S
Als de mistletoe kon vertellen (Fred H) Uitgeverij Gebroeders Henk en Sjon S
Griezelen on de kerstboom (Stijntje K) Uitgeverij Gebroeders Henk en Sjon S
Recidivisten op kerstbomenjacht (Wim V) Uitgeverij Gebroeders Henk en Sjon S
Acquisiton of christmas trees (Wim S) Stigter Society of Uncommon Books, London
Bron afbeeldingen: www.123rf.com
Bericht geplaatst door: Annelies Bultema.
